ეს ხომ ბა....ბა..ბ...ა....ტ....ო...ნ...ი გოგაა.ხომ გოგაა.მე ხომ ბატონს ვეძახდი რადგან ეს იყო სინამდვილეში მამაჩემი კარგად მახსოვს,მისი
სახე ახლაც თვალწინ
მიდგას სწორედ ეს ის კაცია ვიზეც სამანტა(დედაჩემი) ამბობდა.მაგრამ საიდან მომაგნო??ან რა უნდა?/ მინდოდა მეკითხა
რომ თვითონ დაიწყო მოყოლოა
(გოგა)გამარჯობა ლიზი გახსოვარ?? მე კი ძალიან მახსოვხარ პატარა რომ იყავი სულ ტიროდი და ტიროდი არ ჩერდებოდი და ამიტომ.
(მე)და ამიტომ გამიტაცე და წამართვი დედა?? მე კი მეგონა დედამ მიმატოვა_ვთქვი ად ტირილი დავიწყე
(გოგა)არა არა უბრალოდ ფული არ მქონდა მაგრამ აქ მაგის გამო არ მყავხარ მოყვანილი უბრალოდ შენი წყალობით გავმდიდრდები(თ)
(მე)არა არა და არა მე არ დაგეხმარები_მამამ გამარყა სახეში და მერე ერთ ოთახში ჩამკეტა.მე ვტიროდი და ვტირი შველას ვითხოვდი მაგრამ არავინ იყო იქ რომ ეშველათ ბოლოდ მამა ამოვიდა და მითხრა
(გოგა)ლიზი მე უნდა წავიდე ახლა სჭმელს მოვიტან _გასღები ჯიბეში დავუნახე არ ვიცოდი რა მექნა ავდექი და გავექანე და ჩავეხუტე ამ ცრუ მანევრით მამას გასაღები ამოვაცალე და ჯიბეში დვმალე მამამ მომიშორა და ხელი მიჯიკავა და გავიდა.გავიგონე მანქანის ხმა და ვისო მე თავისუფალი ვიქნებოდი 5 წამში აბიღე გასაღები და გავიქეცი შორს .მაგრამ სახლისკენ გზა არ ვიცოდი.დილით არ დავდიოდი რადგან შეიძლება მამაჩემს დავეჭირა ხოლო ღამით კი დავდიოდი წვიმასა თუ ქარში....ძალიან მიჭირდა მაგრამ რა უნდა მექნა გზას მხოლოდ იკას სიყვარული მაგძელებინებდა მაგრამ არ ვიცოდი რას იტყოდა ჩემზე მე ხომ უკვე 1 კვირაა რაც გავქრი და ჩემი გზა კვალი არავინ იცის ბოლოს გამახსენდა წერრილი რომელშიც დავწერე ერთი კვირის შემდეგ მიტოვებულ ქოხთან მოდითქო.მე გადავწყვიტე იქ მივსულიყავი რომ ხელი შემეშალა მამაჩემისთვის.მართალია გზა არ ვიცოდი მაგრამ ინტუიციას მივყვებოდი და ბოლოს მიმიყვანა ნაცნობ აგილტან ეს იყო ის ადგილი სადაც მე და იკა დავრბოდით და ვთამაშობდით.აქოდან სახლის გზა ახლოს იყო და გადავწყვიტე ხვალამდე მიმეხწია ქოხამდე ასეც მოვიქეცი მაგრამ იქ არავინ იყო არც ნაფეხურები ემჩნეოდა.დავღონდი არ ვიცოდი რა მენქა და თან მეძინებოდა იქვე დავიღინე და დილით რომ გავიღვიძე სახლისკენ წავედი მაგრამ იქ მისულს საშინელება მოხდა..........იმედია მოგეწონათ